Włókniak mięsakowy (fibrosarcoma) u królików
Esther
van Praag, Ph.D.
Tłumaczenie:
Teresa Pyza, lek.wet. Dorota Pilich
MediRabbit.com is funded solely by the
generosity of donors. Every donation, no matter what
the size, is appreciated and will aid in the continuing research of medical
care and health of rabbits. Thank you |
Uwaga: this file
contains pictures that may be distressing to some persons
Słowo „sarcoma” pochodzi z j. greckiego i znaczy
„mięsista narośl”. Obecnie słowa „sarcoma”, czyli po polsku
mięsak, używa się do określenia względnie rzadkiej
grupy złośliwych guzów wywodzących się z tkanki łącznej. Chociaż
mięsaki są dobrze znanymi guzami nowotworowymi, ich charakterystyka
wprowadza zamieszanie, ponieważ niektóre rodzaje mięsaka mogą
łączyć w sobie cechy różnych typów mięsaków. To prowadzi do ogólnie akceptowanego stwierdzenia,
że nowotworowy rozwój prymitywnych komórek mezenchymalnych może
zachodzić w różnym kierunku, prowadząc tym samym do rozwoju
różnych typów mięsaka. Guzy występują we wszystkich
częściach ciała: na kończynach przednich, tylnych, piersi
i brzuchu; jak również we wszystkich typach tkanek: tkance
mięśniowej, nerwowej, ścięgnach, tkance bliznowatej,
kościach i ich częściach zewnętrznych. Cztery zasady
mające zastosowanie w przypadku mięsaków: ·
lokalizacja: guz umiejscowiony powierzchniowo jest z mniejszym
prawdopodobieństwem
złośliwy niż ten zlokalizowany głębiej. ·
rozmiar: większe guzy mogą z większym
prawdopodobieństwem stać się złośliwymi niż
małe guzy. ·
wzrost: szybko rosnące guzy są z
większym prawdopodobieństwem złośliwe niż te
rosnące powoli. Guzy mięsaka są inwazyjne miejscowo wobec
otaczających je tkanek. Chociaż ich szybkość tworzenia
przerzutów jest niska, może dochodzić do przerzutów drogą
naczyń krwionośnych do innych organów Włókniak mięsakowy wydaje się
występować częściej u królików niż to ogólnie
się zakłada. Te mezenchymalne guzy są agresywne, na ogół
szybko rosną i są inwazyjne w stosunku do otaczających tkanek,
np. mięśnia lub okostnej. Pośrednia inwazja komórek
nowotworowych jest możliwa drogą naczyń krwionośnych a
przerzuty mogą powstać w płucach, sercu, nerkach i
węzłach chłonnych. Wirus nazywany „wirusem złośliwego
włókniaka króliczego” został wyodrębniony u królików i
może on doprowadzić do rozwoju do włókniakomięsaka. Jest
on antygenowo podobny do fibromavirusa i wirusa myksomatozy, uważa
się że jest on połączeniem obu wirusów, ale to nie jest
jeszcze dokładnie określone. Obecności tego wirusa towarzyszy
obniżenie odporności, złośliwe guzy i infekcje. W rzadkich przypadkach włókniakomięsak
może przedstawiać cechy śluzowate i rozwinąć
się w śluzakomięsak. Patrz: „Śluzakomięsak (myxoid sarcoma) u królików” Diagnoza i histologia
Konieczne jest określenie charakteru
masy i obecności przerzutów. Można to zrobić przy użyciu
zdjęć rengenowskich, ultradźwięków i biopsji.
Włókniak mięsakowy jest
heterogenny. Cechą charakterystyczną jest obecność w
kolagenowym zrębie wrzecionowatych komórek „w kształcie ości”
co jest typowe dla nowotworu o pochodzeniu mezenchymalnym. Liczne komórki
przechodzą mitozę (podział pośredni komórki). Często
obserwowane są ogniska martwicowe i krwotoczne.
Leczenie
Konieczne
jest całkowite usunięcie zmian patologicznych spowodowanych
włókniakiem mięsakowym. Jeśli dotyczy to kończyny,
opcją z wyboru jest jej amputacja. Leczenie chemiczne stosuje się u
królików cierpiących na włókniaka mięsakowego aby
zredukować rozmiar występującego u nich guza. Leczenie 1: • 1
mg/kg adriamycyny dożylnie co trzy tygodnie, przez wenflon, • cytoksan:
standardowa dawka dla kota 4 dni w tygodniu, doustnie • L-asparaginazę
(Elspar): standardową dawkę dla kota, • 2
mg/ kg prednizonu codziennie. Leczenie 2: • tylko
prednizon i L-asparaginaza (Elspar). Charakterystyczne dla guzów
włókniaka mięsakowego są ich szybkie nawroty (zależnie od
gatunku, do 70% w ciągu roku od chirurgicznego usunięcia).
For detailed information on fibrosarcoma
in rabbits, see: “Skin Diseases of Rabbits”,
by E. van Praag, A. Maurer and T. Saarony, 408
pages, 2010. Podziękowania
Podziękowania dla C. Harvey, DVM (USA), Susan L.
(USA), i Jeff Hymel (USA) za dostarczenie materiałów ilustrujących
ten tekst. Podziękowania także dla Sparkiego i Atticusa za
cierpliwość podczas sesji zdjęciowych. Dalsze informacje
Flecknell P., editor Gloucester, BSAVA Manual
of Rabbit Medicine and Surgery, UK: British Small Animal Veterinary
Association2000. Hillyer E.V. and Quesenberry
K.E., Ferrets, Rabbits, and Rodents: Clinical Medicine and Surgery, New York:
WB Saunders Co.1997. Janssens G, Simoens
P, Muylle S, Lauwers H.
Bilateral prolapse of the deep gland of the third eyelid in a rabbit:
diagnosis and treatment. Lab Anim Sci. 1999;
49(1):105-9. Manning P.J., Ringler
D.H., Newcomer C.E., The Biology of the Laboratory Rabbit, New York: Academic
Press1994. Renfrew H, Rest JR, Holden AR. Extraskeletal fibroblastic osteosarcoma in a rabbit (Oryctolagus
cuniculus). J Small Anim Pract.
2001; 42(9):456-8. |
e-mail: info@medirabbit.com