Śluzakomięsak u królików
Esther
van Praag, Ph.D.
Tłumaczenie:
Teresa Pyza, lek. wet. Dorota Pilich
MediRabbit.com is funded solely by the
generosity of donors.
Every donation, no matter what
the size, is appreciated and will aid in the continuing research of medical
care and health of rabbits.
Thank you
|
Uwaga: tekst zawiera zdjęcia które mogą być nieodpowiednie dla
niektórych osób
Słowo „sarcoma” pochodzi z j. greckiego i znaczy
„mięsista narośl”. Obecnie słowa „sarcoma” czyli po polsku
mięsak używa się do określenia względnie rzadkiej
grupy złośliwych guzów wywodzących się z tkanki łącznej. Chociaż
mięsaki są dobrze znanymi guzami nowotworowymi, ich charakterystyka
wprowadza zamieszanie, ponieważ niektóre rodzaje mięsaka mogą
łączyć w sobie cechy różnych typów mięsaków. To prowadzi do ogólnie akceptowanego stwierdzenia,
że nowotworowy rozwój prymitywnych komórek mezenchymalnych może
zachodzić w różnym kierunku, prowadząc tym samym do rozwoju
różnych typów mięsaka. Guzy występują we wszystkich
częściach ciała: na kończynach przednich, tylnych,
głowie, szyi, ramionach, piersi, brzuchu i udzie; jak również we
wszystkich typach tkanek: tkance mięśniowej, tkance
tłuszczowej, w naczyniach krwionośnych, tkance otaczającej
stawy i w ścięgnach. Cztery zasady mające zastosowanie w przypadku
guzów mięsaków: •
lokalizacja: guz umiejscowiony powierzchniowo jest z
mniejszym prawdopodobieństwem złośliwy niż ten
zlokalizowany głębiej. •
rozmiar: większe guzy mogą z większym
prawdopodobieństwem stać się złośliwymi niż
małe guzy. •
wzrost: szybko rosnące guzy są z większym
prawdopodobieństwem złośliwe niż te rosnące powoli. •
unaczynienie: guzy złośliwe mają
dużo naczyń krwionośnych, podczas gdy guzy łagodne w
ogóle nie są unaczynione lub bardzo słabo. Guzy mięsaka
są inwazyjne miejscowo wobec otaczających je tkanek. Chociaż
ich szybkość tworzenia przerzutów jest niska, może
dochodzić do przerzutów drogą naczyń krwionośnych do
innych organów. Śluzakomięsak jest określany jako
włókniakomięsak bogaty w proteoglikany tkanki łącznej
(mucyny). Ten rodzaj guza jest z tego powodu czasami określany
śluzakowłókniakomięsakiem. W medycynie weterynaryjnej termin
„śluzakomięsak” pozostaje jednak ogólnym określeniem
specyficznych guzów mięsakowych takich jak
śluzakowłókniakomięsak, tłuszczakomięsak lub
niezróżnicowany mięsak pleomorficzny. Wirus nazywany „wirusem złośliwego
włókniaka króliczego” został wyodrębniony u królików i
może on doprowadzić do rozwoju do włókniakomięsaka a tym
samym przez przypadek do, pochodzącego od włókniakomięsaka,
śluzakomięsaka. Patrz: „Włókniak
mięsakowy u królików (fibrosarcoma)” Diagnoza i histologia
Natura masy i obecność
przerzutów musi zostać określona przy pomocy zdjęć
rentgenowskich, ultradźwięków i biopsji.
W przypadku śluzakomięsaka
rozróżniamy zmiany patologiczne o niskim stopniu, średnim i
wysokim. Guzy mogą być albo małe i (wielo)guzowate, albo
duże. Ich stopień złośliwości jest ogólnie niski, ale
wzrasta przy kolejnych nawrotach. Wszystkie mają właściwości inwazyjne
w otaczających je tkankach.
Guz
zazwyczaj posiada śluzowatą substancję
międzykomórkową zawierającą komórki od wrzecionowatych do
wielościennych. Komórki nowotworowe mogą mieć różne
kształty: okrągłe, owalne (jajowate) lub podłużne;
ich jądro komórkowe jest hyperchromatyczne. Obecne mogą być
obszary splecionych komórek, bogatych w śluzowatą substancję
międzykomórkową . Często obserwuje się występowanie
pseudolipoblastów. Unaczynienie guza jest charakterystyczne, z
poskręcanymi naczyniami włosowatymi. Śluzakomięsak niskiego stopnia
złośliwości musi być odróżniony od łagodnej
śluzowatej zmiany patologicznej.
Leczenie
Całkowite usunięcie zmian
patologicznych śluzakomięsaka jest konieczne, ponieważ
charakterystyczną cechą śluzakomięsaka i
śluzakowłókniakomięsaka jest ich wysoka
częstotliwość nawrotów (według gatunków, do 70% w
ciągu roku od chirurgicznego usunięcia). Przy nawrocie, zmiany
patologiczne stają się bardziej agresywne i zwiększa się
możliwość zezłośliwienia. Z tego powodu
rokowanie jest ostrożne.
For detailed information on myxosarcoma
in rabbits, see: “Skin Diseases of Rabbits”,
by E. van Praag, A. Maurer and T. Saarony, 408
pages, 2010. Podziękowania
Podziękowania
dla Susan (USA); C. Harvey, DVM (USA); E. Kufuor-Mensah, DVM (USA); Dr.
Taylor, DVM (USA) za zgodę na użycie materiałów
ilustrujących ten tekst. Podziękowania również dla Timothy, za
jego cierpliwość podczas sesji zdjęciowych. Dalsze informacje
Flecknell P., editor Gloucester, BSAVA Manual
of Rabbit Medicine and Surgery, UK: British Small Animal Veterinary
Association2000. Hillyer E.V. and Quesenberry
K.E., Ferrets, Rabbits, and Rodents: Clinical Medicine and Surgery, New York:
WB Saunders Co.1997. Janssens G, Simoens
P, Muylle S, Lauwers H.
Bilateral prolapse of the deep gland of the third eyelid in a rabbit:
diagnosis and treatment. Lab Anim Sci. 1999;
49(1):105-9. Manning P.J., Ringler
D.H., Newcomer C.E., The Biology of the Laboratory Rabbit, New York: Academic
Press1994. Richardson V., Rabbits: Health,
Husbandry and Disease, Blackwell Science Inc 2000. Schaff Z, Grimley PM, Michelitch J, Banfield WG.
Spontaneous myxosarcoma in a cottontail rabbit (Sylvilagus
floridanus): observation of tubular structures
in the endoplasmic reticulum of tumor cells. J Natl Cancer Inst. 1973;
51(1):293-7. Strayer DS, Sell S, Skaletsky E,
Leibowitz JL. Immunologic dysfunction during viral oncogenesis. I.
Nonspecific immunosuppression caused by malignant rabbit fibroma virus. J
Immunol. 1983; 131(5):2595-600. |
e-mail: info@medirabbit.com